De tijd gaat snel !!!

Hallo allemaal, daar ben ik weer.

De laatste paar weken is er wel wat veranderd aan boord, natuurlijk werk ik nu op de brug en dat is al een hele verandering.
Het is compleet anders dan de machine kamer, ik ben de laatste twee/drie weken wel gewend geraakt aan de brug, en het bevalt prima.
Af en toe zitten er echt wel lastige dingen tussen die je moet uitzoeken en dat kost wat tijd, maar het is leuk om uit te zoeken hoe alles werkt dus ik vindt het niet erg.
Als je naar de brug toe gaat wordt je ingedeeld in verschillende onderdelen, Livesaving, Safety en Navigation.
De werkzaamheden in die onderdelen voer je overdag uit in de dagdienst, tenzij je dan wacht heb.
Het zijn werkzaamheden die je buiten de wacht uitvoert samen met een officier en / of andere cadetten.
Ik ben ingedeeld in Livesaving, samen met een 2e stuurman en sailors houden we ons bezig met het checken van de overlevingsmiddelen en voeren we onderhoud en reparaties uit.
Je moet dan vooral denken aan het controleren van reddingsvesten, reddingsboeien, reddingsvlotten en natuurlijk de tenders en reddingsboten.
Ook werken we aan de apparatuur eromheen, zoals de davits en de kranen om de reddingsboten en reddingsvlotten te water te laten.
Dit werk doe ik van 08:00 uur tot 12:00 uur en van 13:00 uur tot 15:00 uur, als dit gedaan is ben ik in principe vrij tot aan mijn wacht die begint om 20:30 uur en eindigt om 00:30 uur.
In de tussentijd, probeer ik wat schoolwerk af te krijgen, meestal ga ik eten en slapen om een beetje uitgerust te zijn voor mijn wacht.
Het is af en toe best vermoeiend, en sinds ik hier aan boord zit ben ik er wel achtergekomen hoe belangrijk slaap is.
Ik het nog steeds erg naar mijn zin en vindt ik het werk leuk om te doen, ik vindt het dan ook een raar idee dat ik al meer dan twee maanden aan boord zit want zo voelt het absoluut niet.
We hebben Alaska ondertussen ver achter ons gelaten en zitten op de Pacific.
De laatste week in Alaska was leuk, we mochten wat vaker de wal op, om nog een beetje rond te kijken en we hadden mooi weer.
De stemming aan boord was goed, dat kwam vooral omdat iedereen zin had in de komende cruises, weg uit Alaska.
Na de laatste keer Seattle hadden we een eendaagse cruise naar Vancouver, dit was een groot feest, de passagiers waren toch maar een nacht aan boord en gingen helemaal los.
Het schip zat helemaal vol, en ik heb nog nooit zoveel passagiers in de bars gezien als die avond, het was leuk om een keer te zien.
Eenmaal aangekomen in Vancouver, begon het normale werk weer, totdat ik naar de brug moest komen.
Er kwamen berichten binnen via de VHF ( radio ) van de Statendam voor Wessel Brinkman.
Ik had al een vermoeden want twee klasgenoten van mij zitten op de Statendam, en iderdaad zij hadden die berichten verstuurd, uiteindelijk hadden we afgesproken dat zij naar de Rotterdam zouden komen.
De Rotterdam ging om 14:00 uur weg en de Statendam om 17:00 uur, we hadden dus meer tijd als zij naar de Rotterdam toe zouden komen.
We hebben even bijgepraat, wat gegeten en gedronken aan boord, het is echt leuk om elkaar te zien in zo’n situatie.
Misschien zie ik ze nog een keer bij Panama maar dat zien we wel weer.
Na Vancouver was het twee dagen op de Pacific richting San Diego.
In San Diego waren de cadetten na een uur of twaalf vrij en zijn we San Diego ingegaan.
Het is een mooie stad met meestal mooi weer, ik heb wat rondgekeken en ben daarna aan boord gegaan van een Amerikaans vliegdekschip, USS Midway, het schip ligt daar als museum en bemanningsleden van cruiseschepen mogen gratis aan boord, het was erg leuk om te zien, maar om het hele schip te zien moeten we nog een keer terugkomen.
In San Diego hebben de Amerikanen de grootste marine haven van de Pacific, er lagen dan ook drie van die nieuwe enorme vliegdekschepen, natuurlijk ook enorme hoeveelheden heli’s en straaljagers.
Toen ik die avond op wacht kwam, leek alles rustig, totdat we opeens enorme herrie hoorden vlakbij het schip, het bleek dat er oefeningen waren met deze straaljagers, en een aantal keren vlogen ze vlak langs het schip.
Dat was wel gaaf om te horen.
Vanaf San Diego is het 4 dagen varen naar Hilo ( Hawaii ), op de laatste zeedag naar Hilo was het officers day.
Het begon met een demonstratie in de Lido Pool met een reddingsvlot en overlevingsmiddelen.
Alle cadetten moesten een overlevingspak aantrekken en het zwembad in, vanaf hier moesten we het vlot in, ondertussen werd er van alles verteld over de technieken die we moesten toepassen en over het reddingsvlot zelf.
Het was leuk om te doen al was het alleen om het zwembad in te gaan met mooi weer.
Later op de avond was er een black en white ball, moesten ons formal uniform aantrekken, en werden samen met de officieren voorgesteld aan de passagiers, hierna moesten we dansen met de passagiers.
Dat was wat minder want alle passagiers op de Hawaii cruises zijn tussen de 80 en de lijkstijfheid, maar ja het hoort erbij.
Ik was blij toen het afgelopen was en wat kon gaan drinken in de bar.
De volgende dag in Hilo had ik gehoopt dat ik de wal op kon, om naar het strand te gaan, jammer genoeg had ik daar geen tijd voor.
Ik ben wel de wal op geweest maar ik heb alleen even gauw wat rondgekeken.
Na Hilo gingen we naar Lahaina, dit was een tender port, waar we tot 23:00 uur bleven liggen.
Om 12:00 uur was ik klaar met werken, de rest van de dag heb ik het eiland bekeken en heb ik tot 19:00 uur op het strand gelegen met wat cadetten en bemanningsleden, het was echt helemaal geweldig.
Een hele dag op het strand met wat vrienden, eten, drinken en waanzinnig weer, jammer genoeg had ik wacht van 20:30 tot 00:30, maar zoveel maakte dat niet uit want het was sowieso al een top dag.
De volgende dag waren we in Nawiliwili, dit was weer een normale haven, met het strand op loop afstand.
Weer was ik om een uur of twaalf klaar met werken en heb ik tot 17:00 uur op het strand gelegen, vertrek was om 18:00 uur dus we moesten wel terug.
Die dag heb ik geprobeerd te surfen, ik kan jullie vertellen dat het behoorlijk lastig is.
Op onze weg terug naar het schip zagen we het zusterschip Volendam binnenkomen, ook dit was gaaf om te zien.
Tijdens het vertrek zaten we midden in een tropische regenbui, en was het even over met het mooie weer.
Tijdens mijn wacht kreeg ik te horen dat ik de volgende ochtend niet hoefde te werken in de dagdienst, het enige wat ik moest doen was wat gereedschappen kopen en daarna kon ik doen wat ik wilde tot mijn wacht s’avonds.
Dat kwam mooi uit want we lagen in Honolulu, ik werd om een uur of tien wakker, en om half twaalf was ik helemaal vrij om te doen wat ik wilde.
Misschien raden jullie het al, op naar Waikikki Beach, eenmaal daar aangekomen begon het te regenen dus dat was even minder, toen ben ik maar even Honolulu gaan bekijken met wat cadetten en bemanningsleden.
Toen de zon weer begon te schijnen zijn we terug gegaan naar het strand en daar ben ik gebleven tot in de avond.
Ook dit was weer een fantastische dag, op een fantastische plaats.
Tot nu toe was Lahaina op Maui de beste en mooiste dag van m’n stage, het strand daar was het mooist en het weer op dat moment het best.
Na Hawaii is het twee dagen op zee naar Fanning Island.

Fanning Island is werkelijk een strook land met palmbomen en strand, midden in de Pacific.
Het zou een drukke dag worden vandaag want dit is de moeilijkste tender port die er is.
Het schip is niet voor anker gegaan, dit was vanwege te veel stroming en wind, het schip werd op zijn plaats gehouden door de boeg en hekschroeven ( Dynamic Positioning ).
De tenders werden klaar gemaakt en te water gelaten, de tenders moesten vandaag bestuurd worden door de officieren want het risico was te groot om de sailors te laten varen.
We hadden hier te maken met gevaarlijke stroming, ondieptes en riffen, en de wind kwam er ook nog eens bij kijken.
Meestal is het zo dat de passagiers even een kijkje nemen op het eiland en dan weer terug komen.
Dit is wel begrijpelijk, want er is helemaal niets op dat eiland, het is waanzinnig mooi om te zien maar er is niks te doen.
Er leeft een lokale stam die een keer in de maand wat bevoorrading krijgt van een containerschip, verder is het helemaal afgesloten van de rest van de wereld.
De tender overtochten waren erg ruw, ik ging de hele dag mee op de tender dus dat was wel gaaf.
De passagiers bleven de hele dag maar heen en weer gaan tussen het eiland en het schip, hierdoor was het te druk in de tenders voor bemanning en die mochten dus niet de wal op.
Nadat ik de hele dag al geholpen had met het tenderen zijn een 2e stuurman, ga maar even rondkijken en mis toevallig de tender, dan ben ik over een uur weer terug.
Ik kon dus toch de wal op, en natuurlijk kwam ik nog een paar bekenden tegen die met een of andere kutsmoes het eiland op gekomen zijn.
Ik heb wat rondgekeken en heb wat lokale souvenirs meegenomen.
Het was apart om te zien dat op zo’n mooi eiland mensen leven die helemaal niets hebben, zoiets heb ik nog nooit eerder gezien en het was een hele aparte ervaring.
Van al de plaatsen waar ik nu geweest ben heb ik hele mooie foto’s gemaakt die ik jullie zal laten zien.
Wanneer jullie dit lezen zitten we weer op zee en zijn onderweg naar de Cook Islands, dit is ter vergelijken met Fanning Island, ik ben benieuwd.
Ook is er nog iets gebeurd, we zitten nu 2 dagen onder evenaar op het zuidelijk halfrond en dat betekent dus dat ik een ontmoeting heb gehad met Neptunes, ik was niet de enige maar ik heb wel erg gelachen.
Ongeveer twee dagen voordat we de evenaar over gingen begon het al een beetje, bemanningsleden die er onderling over aan het praten waren, net iets te hard zodat we het konden horen natuurlijk.
Natuurlijk was er niet onderuit te komen, wat we wisten was dat het niet zo zou zijn als op een vrachtschip.
Het was niet zo dat een paar bemanningsleden en de cadetten apart genomen zou worden in het bemanningsgedeelte wat vuilnis over ons heen zouden kregen en dat soort shit.
Er stond een hele Neptune ceremonie op de planning bij de Lido Pool op dek 8, bij de passagiers dus.
Ongeveer een uur voordat het feest begon hebben we twee flessen rum gekocht wat cola, en hebben we bij onze hutten op de gang bijna alles opgedronken, je moet wat doen om jezelf moed in te praten.
Ongeveer een kwartier voordat het begon had iemand het idee om een permanent marker te gaan halen.
Iedereen was helemaal onder getekend dat was wel lachen.
We moesten ons melden in de spa in kleren die nat en vies konden worden.
Daarna was het met een soort piraten ceremonie op naar de Lido Pool, een heleboel bemanningsleden hadden zich verkleed, tot piraat, er was een zeemirmin, een rechter en natuurlijk neptunes.
Ook waren er drie officieren van de brug verkleed als zuster, zij stonden voor drie bakken met schit aan de rand van het zwembad.
We werden in groepen opgeroepen, ik werd als tweede groep opgeroepen samen met twee andere cadetten van de brug.
Toen we naar het zwembad toe liepen bleek dat de 5 hoogste officieren van het schip ook aanwezig waren, voor iedereen was een apart verhaaltje van de rechter en Neptuned en natuurlijk was je schuldig aan allerlei onzin.
Hierna moest je een vis kussen, en moest je bij de zusters komen, dan kwam er een of andere schuimachtige shit over je heen, als je geluk had werd je niet gespaard en werd je in het zwembad geflikkerd, dan was je gelijk die schuimzooi kwijt.
Maar nee hoor, ik werd samen met een andere cadet gespaard en konden aan de rand van het zwembad gaan zitten.
Dan gaat die zooi opdrogen en dat wordt het helemaal leuk want het gaat plakken.
Bijna iedereen kon het zwembad in behalve wij.
Uiteindelijk na een uur was iedereen aan de beurt geweest, en kon iedereen het zwembad in, wel kregen die andere cadet de laatste restjes nog even over ons heen.
Het was echt heel gaaf, wel minder erg dan op een vrachtschip denk ik, maar het was echt lachen.

Ik ga weer aan het werk en op naar de Cook Islands, als jullie dit lezen zijn we daar bijna.


Groeten aan iedereen en tot gauw !!!!!!!!!!!