Alweer een week aan boord

Hallo daar,


Hartstikke bedankt voor jullie reacties, het was echt leuk om wat van jullie te horen.
Alweer ruim een week aan boord, wat gaat de tijd toch snel !!!
Ik heb erg moeten wennen de eerste paar dagen, je moet natuurlijk het schip en vooral de bemanning leren kennen.
In het begin was dat niet altijd makkelijk maar na een dag of drie begin je te wennen, weet je de weg en wordt het leuker en leuker.
Ik heb veel contact met de machinisten en de andere cadetten uit Nederland en Engeland, allemaal leuke mensen.
Afgelopen week heb ik de oriëntatie opdrachten binnen 72 uur afgekregen dus dat is mooi, ik heb veel hulp gekregen van mijn hutgenoot die ook mijn zogenoemde buddy was.
Hij is inmiddels van boord want hij was klaar met zijn tweede stage, ik heb voorlopig voor een week dus een eigen hut.
Wat wel geinig is, is dat hij in oktober weer terug komt als 4e machinist, zo snel gaat dat dus na je stages.
Ook heb ik de plattegronden van de Machine Kamer af en ga ik nu langzaam beginnen met mijn takenboek, echt wachtlopen en leidingschema’s maken.
Verder heb ik een van mijn uniformen opgehaald en heb ik samen met wat bemanningsleden gegeten in het Lido restaurant op dek 9.
Je moet een paar dagen wachten op je uniformen omdat ze op maat gemaakt worden, dus vandaar dat ik ze nog niet allemaal heb, maar dat komt wel goed
Afgelopen vrijdag liep ik met nog een andere cadet en een 4e machinist wat over het dek in uniform een beetje rond te kijken.
We komen buiten en horen opeens wat vrouwen gillen, het bleek dus dat die met ons op de foto wilden, die Amerikanen maken dat iets anders duidelijk als wij, maar we konden er wel om lachen
Het komt regelmatig voor dat mensen met je op de foto willen of wat willen vragen, maar goed dat hoort erbij.
Wat een hoop indruk maakt is Alaska, het is hier echt waanzinnig mooi en af en toe ook best wel koud.
De havens die we aandoen liggen allemaal tussen hoge bergen met sneeuwtoppen die uitkomen in zee, echt heel erg mooi.
Maar dat is eigenlijk nog niets vergeleken met de Hubbard Glacier, als we hier naar toe gaan varen we eerst ongeveer een uur of twee tussen de ijsbergen waar zeehonden op liggen, deze ijsbergen worden natuurlijk steeds groter naar mate je bij de gletsjer komt.
Eenmaal aangekomen bij de gletsjer weet je niet wat je ziet, echt een enorme massa ijs, het schip komt zo dichtbij mogelijk om de vallende stukken ijs goed te kunnen zien.
Als er een stuk afbreekt lijkt het op het geluid van onweer in de verte.
Het is wel heel apart als je dat met je eigen ogen ziet.
Wat ik ook al heb gezien zijn walvissen, soms echt vlakbij het schip zie je die grote staarten uit het water komen.
Als ik de wal op mag ga ik een keer een excursie maken naar walvissen maar dat laat ik wel weten.
S ‘avonds is het ook erg gezellig aan boord en ga ik een paar keer per week op de drukste avonden naar de officers bar gezellig wat drinken, het is trouwens niet zo dat hier alleen maar officieren zitten, het is er altijd gezellig druk met mensen vanuit het hele schip, het zijn wel altijd Europeanen of Amerikanen, meer zeg ik er niet over de rest verzinnen jullie zelf maar.

Afgelopen zaterdag in Seattle moest ik om 05:45 uur bij de immigratie zijn voor mijn I 95, daarmee mag je de wal op in Amerikaanse havens.
Het probleem waas dat we in de bar niet meer op de tijd gelet hadden en het bleek dus dat ik pas om een uur of vier in bed lag.
De volgende ochtend werd ik pas om 07:00 uur wakker want mijn wekker was niet afgegaan.
Ik ben wel naar de immigratie gegaan maar het was te laat, nu moet ik volgende week terug komen.
Het heeft wel een beetje gedoe opgeleverd, en ik moest aan de kapitein gaan vertellen wat er was gebeurd.
Gelukkig was hij niet boos, maar ik moet wel zorgen dat ik volgende week op tijd ben.
De rest van de bemanning zij dat ik me geen zorgen moest maken en kon er wel om lachen.
Ik moet dus nog even wachten voor ik de wal op mag.
Verder heb ik het hier erg naar mijn zin.
Alles is leuk, de mensen, het schip, het vaargebied en ga zo maar door.
Het is wel zo dat de bemanning die Alaska al vaak gezien hebben het niet echt leuk meer vinden, en er af en toe een beetje op aan het kankeren zijn, want het is hier koud enzovoort.
Ik ga weer verder met cadet zijn in de machinekamer en spreek jullie allemaal snel weer.