Alweer ruim twee weken aan boord !!!!!!!!!!

Reisverslag 3

Hey , hoe is het daar ?

Hier is het helemaal top en ik ga alweer mijn derde week in, zo voelt het trouwens niet.
Ik wen wel aan het leven hier en voel me ook thuis maar de tijd gaat echt snel, een dag is zo voorbij.
In de machine kamer wordt het steeds leuker, ik doe en mag steeds meer.
Ik loop de wacht van 8-12 in de ochtend, dat begint met een hand over, de wacht overdracht.
Hier wordt verteld welke machines staan te draaien, welke niet, of er reparaties aan de gang zijn, of er vloeistoffen verpompt worden, of er iets is waar op gelet moet worden enz, daarna is het vaak slap ouwehoeren en gaat iedereen aan de slag.
De mensen die bv een eerdere wacht gehad hebben zitten dan ook nog in de dagdienst, je bent dus niet helemaal klaar na je wacht, ik ook niet, meestal draai ik een dag van 08:00 uur tot een uur of 17:00 uur, natuurlijk hebben we pauzes.
We hebben pauze van 10:00 tot 10:30, van 12:30 tot ongeveer 13:30 en van 15:00 tot 15:30, het hangt er ook vanaf wat de werkzaamheden zijn op een dag want ik ben ook wel is pas om 19:00 uur klaar geweest, bijvoorbeeld met reparaties.
Ik kom langzaam in een ritme, s’avonds ben ik best wel moe maar dat komt op sommige avonden ook door de bar want dan blijft het lang gezellig, andere avonden ga ik is vroeg naar bed en kijk ik is een film , dan merk je wel dat je de volgende ochtend wat meer bent uitgerust en dat heeft ook wel zo zijn voordelen.
Afgelopen week ging er wel iets fout tijdens mijn wacht in de machine kamer, ik moest wat gegevens van een AC aflezen, sommige kan je zo zien voor andere moet je wat knoppen indrukken op een display.
Ik kwam er niet helemaal uit en kreeg een raar beeldscherm, de 4e WTK waar ik mee liep was nog even bezig, dus ik wachtte maar even, straks knalt ie eruit.
Toen zag ik een andere 4e WTK en ik vroeg het aan hem, hij drukte wat knoppen in, toen kapte de AC ermee, we keken elkaar aan en hadden geen idee wat er gebeurd was.
Op dat moment dacht iedereen dat ik het was, omdat ik daar moest zijn.
Ik moest maar even naar boven komen om uit te leggen wat er was gebeurd, ook nu was er niemand boos maar toch ik baalde wel.
Later bleek dat niet ik het was maar die andere 4e WTK, die had ook wat verkeerde knoppen ingedrukt.
Het probleem was dat we in Ketchikan Alaska voor de kant lagen, en om de AC weer aan de praat te krijgen moest er een extra motor gestart worden, dat levert weer rook op en dat willen ze niet in Alaska.
Het schijnt zo te zijn dat mensen in de bossen met verrekijkers liggen te loeren naar de schepen om te kijken hoeveel ze uitstoten, is het te veel krijg je flinke boetes.
Maar ja alles is opgelost en ik kon er dus niks aan doen.
Afgelopen vrijdag was ook een drukke maar leuke dag, er stond een fire drill gepland voor de cadetten.
Deze hebben we gehad, het begon om 09:00 uur en eindigde om 10:30 uur.
We waren met 7 cadetten Nederlands en Engels.
Allemaal een pak aan fles op je rug masker op en gaan, we moesten met twee groepen uitkomen op een bepaald punt diep in het schip, alles was hier uitgezet dus je zag niets, je moest je oriënteren door te voelen, daar loop je dan met ze vieren met een brandslang door gangen en gaten waar je, je doorheen moet wurmen terwijl je niks ziet.
Op het eindpunt lag een slachtoffer die daar weg moest, we kwamen met allebei de groepen tegelijk aan en hebben hem daar weggehaald, dat was echt gaaf om te doen.
Hierna hadden ze een soort route gemaakt door het bemanningsgedeelte van het schip, naar de machine kamer, daar doorheen, en vanaf daar weer naar boven, dit moesten we rennend afleggen, ik jullie zeggen dat, dat lastig is en heel vermoeiend.
Hierna moesten we zo snel mogelijk trappen afrennen, en waren we weer beland op het A dek (alleen voor de bemanning, een lange gang over de hele lengte van het schip, vanaf hier kun je, je snel over het schip verplaatsen).
Op dit moment waren we al een uur bezig en redelijk uitgeput, toen kregen we nog onverwacht de opdracht om vanaf het A dek zo snel mogelijk naar boven te rennen naar dek 9 en dan naar buiten.
Iedereen was echt helemaal kapot toen we boven waren, mijn overall die ik eronder aan had kon je uitwringen en mijn hoofd klapte zowat uit elkaar, ik was niet de enige.
Verder hebben we toen alles weer opgeruimd en klaargemaakt voor de volgende keer.
Ik vont het echt waanzinnig gaaf om te doen, je leert er echt wat van.
Die middag hadden we ook nog een cursus reanimeren, dat duurde ook nog ongeveer drie kwartier, daarna ben ik pas naar de machine kamer gegaan waar me na het eten ook nog een leuke opdracht te wachten stond.
Er was een pomp zijn zuig verloren en later bleek dat er een afsluiter (klep) niets meer door liet.
Het was een afsluiter van de Boiler Drain Tank, bij de stoomketels dus.
De afsluiter bevond zich onder de vloerplaten van de machine kamer, daar is het krap, warm en alles zit onder de olie en vuil, allemaal van lekkages of iets dergelijks, na 14 jaar is het daar dus behoorlijk smerig.
Nou was het zo dat een 4e WTK niet bij de afsluiter kon komen omdat het te krap was, ik moest dus maar is gaan kijken of ik erbij kon komen en de afsluiter eruit kon halen.
Ik heb het drie keer geprobeerd van verschillende kanten maar er zat telkens weer een leiding of andere afsluiter voor waardoor ik er net niet bij kon.
Het was er zo krap dat ik nog een keer vast ben komen te zitten, en me op een of andere manier er toch nog uitgewurmd heb.
Ik kon er dus ook niet bij, uiteindelijk hebben we besloten om na Seattle (erg drukke Turn Arround Day, bunkeren enzo) een leiding tijdelijk te verwijderen zodat ik erbij kon.
En zo is het ook gegaan, ik heb samen met de een van de drie 4e WTK’s de leiding weggehaald, en na ongeveer twee uur sleutelen en kruipen heb ik de afsluiter eruit gekregen.
Na de koffie hebben we er allemaal zooi uitgehaald want hij zat dus helemaal verstopt, hebben we hem schoongemaakt en heb ik een nieuwe pakking gemaakt om verdere lekkage te voorkomen.
Na het middageten zijn we weer terug gegaan en hebben we weer ongeveer 2 uur nodig gehad om hem weer terug te plaatsen samen met de leiding die we ook hadden verwijderd.
De laatste paar dagen kwam ik dus helmaal zwart van de olie de machine kamer uit, het is echt gaaf om dit soort klussen te mogen doen, je krijgt wat aanwijzingen van de WTK, maar in dit geval kon hij er niet goed bij en hem ik het meeste dus zelf moeten doen, echt gaaf.
Het is ook erg gaaf dat het werk wat je gedaan heb ook echt gewaardeerd wordt door de bemanning.
Ook heb ik samen met een andere cadet nog een project voor in de machine kamer gekregen.
Alle afsluiters en kleppen hebben een nummer dat wordt weergegeven in de leidingschema’s, maar niet op de kleppen zelf.
Nou zijn er dus plaatjes gemaakt en moeten wij iedere afsluiter en klep van ieder systeem opzoeken en gaan voorzien van zo’n plaatje, daar zijn we dus nog wel even mee bezig want het is dus ook voor de hele machinekamer.
Ook dit is allemaal mooi meegenomen voor mijn verslagen en mijn takenboek, dat is dan weer een groot voordeel.
Er is ook weer een nieuwe cadet uit Engeland gearriveerd dus ik heb de hut niet meer voor mezelf, maar ja ik kan het wel met hem vinden dus zo erg is het niet.
Wat ook erg fijn is, is dat ik afgelopen zaterdag op tijd was bij de immigratie in Seattle, dus ik heb mijn I95 en ik mag de wal op.
Afgelopen zondagavond zat ik weer eens gezellig tot half drie in de bar.
Maandag, ik voelde me vandaag behoorlijk klote, moe en een kater dus, maar ja het werk moet gewoon door.
In de bar had ik iets gehoord over een brandoefening, een van de cadetten was hiervoor opgegeven en vertelde wat ie ging doen, eigenlijk was dit hetzelfde als de oefeningen aan boord, met een brandpak gangen doorzoeken naar een slachtoffer, alleen was het nu bij een soort brandweer kazerne op de wal in Juneau Alaska, en werd er nog iets aan toegevoegd.
Deze oefening bestond uit een brand blussen in een nagebouwde machine kamer die helemaal donker en afgesloten was om het zo realistisch mogelijk te maken.
Een aantal bemanningsleden was sowieso verplicht om hier naartoe te gaan, en vroeg toen ik me nog helemaal goed voelde, of ik ook mee kon, het leek me wel gaaf om daar naar binnen te gaan in zo’n pak en branden te gaan blussen.
Hier had ik spijt van toen ik wakker werd, maar ja nu was er geen weg meer terug ik vraag op het laatste moment of ik nog mee kan, dan proberen ze dat te regelen en dan zou ik het dus weer afzeggen, dat leek me geen goed plan dus ik heb mijn bek gehouden.
Het was nog niet zeker of ik mee kon dus ik hoopte eigenlijk dat het niet meer ging lukken.
Toen werd ik omgeroepen in de machine kamer en ja hoor om 13:00 uur bij de gangway om de brandoefening te gaan volgen.
Na het middageten ben ik gelukkig wel wat opgeknapt maar ik voelde me nog steeds niet top.
We werden opgehaald en daar aangekomen werden we in groepen verdeeld die vlak na elkaar branden gingen blussen en slachtoffers gingen zoeken.
Per groep werd een taakverdeling gemaakt, ik bediende dus de brandslang en liep voorop.
Gelukkig voelde ik me weer goed toen de training begon.
Maar mijn god wat wordt het heet daarbinnen, het was echt niet normaal en amper uit te houden, iedereen was doorweekt, stonk naar vuur en was heeeelemaal naar de klote toen we klaar waren, om een uur of zes waren we weer aan boord en helemaal kapot.
We hebben nog wat in Juneau gegeten en zijn allemaal maar eens naar onze hut gegaan.
Toch ben ik echt blij dat ik mee ben gegaan want nu kreeg ik pas echt een goed beeld van hoe erg het is als je dus brand moet gaan blussen in van die kleine ruimtes op een schip.
We varen ondertussen weer door Alaska , en ik ben benieuwd wat me nog allemaal te wachten staat want dat is nog heel veel dat weet ik wel.
Ik heb het erg naar mijn zin aan boord en laat snel weer wat horen, zeker als ik de wal op ga en een excursie ga maken !!!!!!!!!!!!